Tot voor kort dacht ik niet veel na over LinkedIn-verificatie. Je laat zien dat je bent wie je zegt dat je bent — simpel genoeg. Misschien een handige badge, een beetje extra vertrouwen. Maar de laatste tijd hebben een paar dingen die ik las en meemaakte me er anders naar laten kijken.
Inhoudsopgave
Dit is wat mij opviel: verificatie op LinkedIn is niet alleen een controle. Het wordt je profiel. En dat is iets heel anders.
Wat betekent verificatie eigenlijk?
In de klassieke zin is verificatie tijdelijk: een snelle controle om uw identiteit te bevestigen. U toont uw paspoort, voert een code in en gaat verder. Het is een moment — geen statement.
Op LinkedIn is verificatie echter ingebakken in uw openbare identiteit. Uw naam, zoals die op uw ID staat, wordt de naam op uw profiel. Geen ruimte voor toevoegingen. Geen merknamen. Geen nuances. Wat begint als een bevestiging, wordt een vast label: uw digitale visitekaartje.
Het werkt niet voor iedereen even goed
Ik begon dit pas op te merken toen ik begon te letten op hoe mensen zichzelf presenteren. Vrouwen met samengestelde of gecombineerde achternamen. Freelancers met een handelsnaam of merk. Creatievelingen die een pseudoniem gebruiken of een beschrijving aan hun naam toevoegen. Mensen met culturele naamgevingsstructuren die niet passen bij westerse conventies.
Daar begint de frictie. LinkedIn staat geen bedrijfsnamen toe in je achternaamveld. Of persoonlijke toevoegingen zoals “| AI Consultant” naast je naam. Tegelijkertijd staan de officiële regels wel verkorte voornamen of bijnamen toe.
Je kunt dus “Rob” zijn, zelfs als er op je ID “Robertus Johannes” staat. Het is niet zo strikt — maar het systeem suggereert nog steeds dat je echte naam overeen moet komen met je officiële naam, en die suggestie heeft de neiging om mensen in de richting van conformiteit te sturen.
De ruimte voor interpretatie bestaat — maar wordt niet openlijk aangemoedigd. En dat kan het moeilijker maken om een professionele identiteit te claimen die niet netjes in standaardformulieren past.
Waarom zou je het dan überhaupt verifiëren?
LinkedIn suggereert dat verificatie in uw voordeel is: meer vertrouwen, meer zichtbaarheid, minder bots. Maar in de praktijk is het duidelijkste effect dit: uw profiel wordt vergrendeld . En als uw identiteit meer gelaagd, dynamisch of contextspecifiek is, is die vergrendeling mogelijk niet geschikt voor u.
Voor Microsoft is de waarde duidelijk: meer geverifieerde profielen betekenen betere gegevens, betere targeting en meer vertrouwen voor recruiters en adverteerders. Voor gebruikers is het de moeite waard om te vragen: wat geef je op in ruil voor die badge?
Een kanttekening
Ik maak hier geen grootse opmerking. Gewoon een kanttekening. Een verschuiving in perspectief. Ik heb altijd mijn wettelijke naam online gebruikt. Maar ik begin te zien dat er vaak ruimte zit tussen wie je officieel bent en hoe je gezien wilt worden.
En als je die ruimte geeft, al is het maar een klein beetje, ontstaat er ruimte voor een meer praktische, herkenbare en menselijkere manier van online aanwezig zijn.
